آﻣﺪ ﻃﺒﻌﻢ ﺷﻮﻓﺎ ﺷﺪ، ﺑﻬﺎﺭﺍﻧ ﻣﺮ؟
ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺷﺪ ﺧﺲ ﺧﺲ ﺍﺯﺷﻮﻕ، ﺑﺎﺭﺍﻧ ﻣﺮ؟
ﺁﻣﺪ ﺑﺎ ﺩﺪﻧﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﺮﺩه ﺍ
ﺭﻭﺡ ﺭﺳﺘﺎﺧﺰ ﻣﻦ! ﺩﺭ ﺗﻨﻢ ﺟﺎﻧ ﻣﺮ؟
" ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺧﺎﻝ ﺩﺮ ﻏﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺶ ﺎﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﺪﻡ ﻋﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧ ﻣﺮ؟ "
ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﻮﺍﻧﻪ ﺯﻧﺠﺮ ﻣﻮ ﺗﻮﺍَﻡ
ﻧﺴﺖ ﺍﻣّﺪ ﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﺯﻧﺪﺍﻧ ﻣﺮ؟
" ﺧﻮﺍﺳﺘ ﻋﺸﻖ ﺯﻻﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﺠ ﺑﺎ ﻗﺴﻢ
ﺍ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺳﻮﻨﺪ، ﻗﺮﺁﻧ ﻣﺮ؟ "
ﺧﻮﺍﺳﺘ ﺮﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷ ﻧﺮﺩ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ
ﻟﺤﻈﻪ ﺍ ﺍﺯ ﺸﻢ ﺍﻦ ﺁﺋﻨﻪ ﻨﻬﺎﻧ ﻣﺮ؟
ﺷﺮﻁ ﺮﺩ ﺧﺎﻟ ﺍﺯ ﺎﺩﺕ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺎﻃﺮﻡ
ﺧﻮﺩ ﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺍ ﺍ ﺧﻮﺏ! ﻣﻬﻤﺎﻧ ﻣﺮ؟
ﺷﺮﻁ ﺮﺩ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺩﺭﻣﻦ ﺎﻡ ﻧﺬﺍﺭﺩ ﺴ
ﻗﻠﻌﻪ ﺍ ﻣﺘﺮﻭ ﻭ ﻤﻨﺎﻣﻢ، ﻧﻤ ﺩﺍﻧ ﻣﺮ؟
ﺁﻥ ﻗﺪَﺭ ﺭﻓﺘ ﻭ ﺑﺮﺸﺘ ﻪ ﻭﺮﺍﻥ ﺷد ﺩﻟﻢ
ﺣﺲّ ﺻﺤﺮﺍ ﺮﺩِ ﺷﻬﺮﺁﺷﻮﺏ! ﺗﻮﻓﺎﻧ ﻣﺮ؟
ﺮﺩﺑﺎﺩ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻮّﺍﺟﺖ ﺁﺗﺶ ﺯﺩ ﻣﺮﺍ
ﺭﻗﺺ ﻣﺸﻌﻞ ﻫﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭ زمستانی مگر.
| حمیدرضا حامدی |
درباره این سایت